Huize Koops.

Maandagavond laat kwamen we dan aan bij de familie Koops. Iedereen lag natuurlijk al op bed en het kwartier was al opgemaakt. Albert gaat boven slapen en ik slaap zelf in een kamer voorin in het huis. Nog even iets drinken en toen naar bed.

De familie Koops wordt vertegenwoordigd door Dick en Wilma en drie kinderen, Jochem, Emiel en Els. Ongeveer 7 jaar geleden zijn zij naar Australië geëmigreerd. Ik heb Dick leren kennen bij Cementbouw Detailhandel. In die jaren hebben we op verschillende manieren samen gewerkt en nadat Dick een andere baan kreeg hebben we altijd contact gehouden. Toen ze emigreerden kwam het plan om ze daar na een paar jaar te bezoeken. Dick heeft hier inmiddels een eigen bedrijf met de naam Country Cousine en produceert o.a. jam, pickels. Het bedrijf staat in Dayelsford, een uurtje rijden van hun huis. Verder wordt er veel geproduceerd onder een private label van een klant. Bij een grote supermarktketen met de naam Woolworth’s staan zijn eigen producten op de plank maar ook private label producten die Dick voor ze maakt. De productie is gebaseerd op het zoveel mogelijk verwerken van regionale producten. We gaan later in de week het bedrijf bezoeken.

Dinsdagmorgen (26 januari) wakker worden en zo rond 9 uur uit bed is het na een goede nachtrust ontbijt. Wilma weer ontmoet en op een hartelijke manier kennis gemaakt met de kinderen, die waren opgewonden vanwege ons bezoek helemaal vanuit Nederland. De familie was een paar weken eerder verhuisd naar het huis waar ze nu wonen. In Australië zou overal wifi zijn maar niet bij de familie. Internet krijgen is niet zo goed geregeld als bij ons in Nederland. Wel heb je veel wifi-spots in o.a. de winkelcentra maar da’s voor ons niet handig. Dus ’s avonds maar even op de fiets voor contact maken met thuis. Wilma is personal trainer bij een sportschool en had ’s morgens een afspraak.

Er staat niet iets speciaals op de agenda dus rustig aan en o.a. mee naar het winkelcentrum om boodschappen te doen. Verder worden er plannen gemaakt voor de komende dagen. Woensdags met Wilma en de kinderen naar een dierenpark genaamd Healesville Sanctuary. Hier zijn alleen inheemse dieren te zien er zijn er fokprogramma’s voor o.a. de Tasmanian Devil, een kleine opdonder in de vorm van een hele grote rat. Door een ziekte zijn er veel gestorven. Op donderdag met Dick naar zijn werk. Kennis maken met het bedrijf en de omgeving. Het weekend komt in het teken te staan van de Great Ocean Road. Dat is een weg langs de oceaan en ’s nachts zou er gekampeerd gaan worden. Na het weekend een dagje Melbourne en dan komt de dinsdag in zicht en die komt in het teken van vertrek te staan. Ik zelf vlieg woensdag 3 februari om 00.30 uur weer terug naar Bangkok voor het laatste deel van de trip en Albert vertrek rond 11.30 uur in de morgen terug naar Amsterdam. Maar zover is het nog niet.

Cricket.
De kinderen zouden en moesten ons cricket leren. Deze sport is erg populair in Australië en er waren belangrijke wedstrijden o.a. tegen India. Na een uurtje waren we bekend met de beginselen van cricket en ‘the kids’ waren enthousiast.

Pindakaas en een koffiefilterzakhouder.
Hoe zit het nu met de pindakaas en de koffiefilterzakhouder. In Australië kennen ze wel pindakaas maar niet die van Calvé. En die pindakaas is natuurlijk uniek. Denk maar aan o.a. Petje Pitamientje met de slogan ík vind het gewoon lekker’ hoe ook hoe enkele sportmannen in Nederland zo succesvol werden. De pindakaas was voor Dick, zijn favoriet.

De koffiefilterhouder was voor de Wilma. Deze was in Australië niet te vinden vandaar dat deze in mijn rugzak terecht kwam. Als ik weer terug ga scheelt dat wel 1½ kilo minder in gewicht. Albert had ook nog een pot pindakaas meegenomen en drop. Er is dus voor de komende tijd dus voldoende pindakaas en de koffiefilterhouder is direct in gebruik genomen.